MƏNQİBƏ BETƏRİN BETƏRİ VAR (1)

Məhəmmədi işdən çıxarılırlar. Evə gəlib vəziyyəti bildirdikdə, xanımı evə buraxmır. Gedəcək yeri olmadığından Şeyxin dərgahına gedər. Bu sırada şeyx tələbələriylə sohbət edirdi. Yemək yeyilir, çay içilirdi. Məhəmməd də aralarına qatılar. Şeyx, söhbət əsnasında; Betərin betəri vardır, insan içində olduğu vəziyyətə şükr etməlidir, deyər. Bunu bir neçə dəfə təkrar edincə, bizim zavallı dözə bilməz, öz-özünə, “Xalı üzərində oturmusan, sevənlərin ətrafında, tələbələrin qulluq edir, keyfin yerində ... Əlbəttə içində olduğun vəziyyətə şükür edərsiz, bəs mən nə edim” deyə öz-özünə danışır.

    Şeyx, onun ürəyindəki sıxıntını fərq edincə, övladım, sən də içində olduğun vəziyyətə şükr et. Beterin betəri vardır, deyər. Məhəmməd dözə bilməz, bu an çox pis bir vəziyyətdəyəm. Həm işdən qovuldum, həm də evdən ...

    Şeyx yenə eyni sözünü təkrar edər:

    “Betərin betəri vardır. Sən yenə də vəziyyətinə şükür elə.”

    Məhəmməd cavab verməz amma daha betərini xəyal belə edə bilməz. Bu sırada axşam olmuşdur. Hər kəs evinə çəkilincə, Məhəmməd də bəlkə xanımı razı sala bilərəm deyə dərgahdan çıxıb evə gedir. Qapını döyər, xanımına “məni bağışla, pərişanam” deyə yalvarır. Lakin xanımı evə buraxmır. Qapının bir kənarına qıvrılar. Soyuqdan titrəməyə başar, gizli bir yerə oturub, lakin çox keçmədən polislər bunu gizlənmiş olaraq görüncə polis bölməsinə aparırlar. Məgər o ətrafda bir oğurluq olmuş. Oğrunun xarici görkəmi də Məhəmmədə oxşuyur. Zavallı, gecəni nəzarətə atılmış quldurların arasında keçirər.

(ardı sabah)