MƏNQİBƏ BETƏRİN BETƏRİ VAR (3)

Şeyx gedincə ortalığı bir-birinə qatır. Qışqırıb çağırır, kameranın qapısını təpikləyər. Səs-küyə gələn nəzarətçini təhqir edincə pis şəkildə döyülər. Üstəlik də “Bu hərif təklikdən sıxılmışdır” deyərək yanına xəstə olan Atəşpərəst bir məhbusu qoyarlar. Tək adamlıq bir kamerada iki adam olması bir yana, adamın ömrü boyunca yuyunmamış, saçı saqqalı kir-pas içində, xəstəlikdən inləməsi bizimkini pərişan edər. Gecəni Atəşpərəst ilə bir yerdə keçirirlər. Sabah olunca şeyx təkrar ziyarətinə gələr. Deyər ki:

- “Ooo ... Nə qədər gözəl ... Bir də yoldaşın olmuş. Yalnızlık sıxıntısını çəkməzsən.”

- Belə yoldaş olmaz olsun. Hərif xəstə və huşsuz yatır, üstəlik də leş kimi iy verir. Dar yerdə məcburən qalırıq.

    Şeyx yenə heç bir şey söyləmədən ayrılır. Bir neçə saat sonra xəstə Atəşpərəst həm qusmağa, həm də altına qaçırmağa başlayır. Məhəmməd kamerada yenə tək başına qala bilmək üçün bir fürsət bilərək işçiləri çağırır. Vəzifəlilər vəziyyəti görüncə; “Bundan sonra bu kameranın təmizliyindən sən cavabdehsən” deyərək bir vedrə su ilə parça verib gedərlər.

    Nəzarətdəkilər ikiyə ayrılır, yenə aralarında döyüş çıxar, çoxu şişlənib ölür, qalanı da yaralanır.

(ardı sabah)