MƏNQİBƏ YERDƏKİ BƏSMƏLƏYƏ HÖRMƏT

    Bişri Hafi həzrətlərinin tövbəsi belə oldu:

     Gənc yaşda içkiyə mübtəla olmuşdu. Bir gün, yolda sərxoş bir halda gedərkən, üstündə Bəsmələ (Bismillahir rahmənir rahim) yazılı bir kağız tapdı. İçi sızlayıp yerdən götürdü. Öpdü, palçığını silib, təmizlədikdən sonra, gözəl ətir vurub, evində divara asdı.

    Gecə alim bir şəxs bir yuxu gördü. Yuxuda, “Get, Bişrə söylə! “O bizim adımızı təmizlədi. Biz də onun ürəyini təmizləyərik. O bizim adımızı böyük tutub yüksəyə asdı, Biz də onun adını böyük edib, yüksək qullarımın arasına daxil edəcəyik. O bizim adımıza gözəl ətirlər vurdu, Biz də onun şəxsini, hidayətini qiyamətə qədər müsəlmanlar üçün gözəl ətir saçan ulduz etdik” deyildi. Bu yuxu üç dəfə təkrar oldu.

    Yuxu görən şəxs səhər olunca Bişri Hafini axtarıb meyxanada tapdı. Bişr, gələn şəxsə dedi ki:

- Mənimlə sizin nə işiniz ola bilər? Məndən nə istəyirsiniz?

- Sənin üçün əhəmiyyətli bir xəbərim var.

- Kimdən?

- Allahu Təaladan ...

    Bunu eşidən Bişr ağlamağa başladı və soruşdu:

- Halım məlumdur. Mənə şiddətli əzab edəcək?

    O şəxs yuxusunu danışdı. Bişr yoldaşlarına dönüb belə söylədi:

- Ey yoldaşlarım! Məni çağırdılar, bundan sonra bir daha məni buralarda görə bilməyəcəksiniz.

    O şəxsin yanında dərhal tövbə etdi.

    Həmin vaxt ayağında ayaqqabı olmadığı üçün, ondan sonra da heç ayaqqabı geymədi. Səbəbini soruşanlara, “Söz verdiyim zaman ayaqyalın idim, indi geyməyə həya edirəm” deyərdi. Ayaqqabı geymədiyi üçün ona “Hafi” [ayaqyalın] deyilmişdir.