HEKAYƏ ANA UŞAĞI

Cümə namazında idik. Sağ tərəfimdə yaşlı bir adam, onun da sağında isə tək nəfərlik boş yer vardı. Yaşlı adam fərzə qalxarkən arxaya döndü və boş yerin arxasında dayanan 14-15 yaşlarındakı gəncə dedi:

•     Sıranı doldur oğlum. Gəl yanıma.

    Uşaq xəcalətli bir ifadəylə:

•     Mümkünsə burada qılmaq istəyirəm. Oraya başqası keçə bilər.

    Yaşlı adam uşağın üstündə durduğu uzun tüklü yaşıl xalçanı göstərərək:

•     Yoxsa orası daha yumşaq deyə gəlmirsən?

    Və hirslə davam etdi:

•     Ana quzusu, daha nə olacaq...

    Namaz bitdikdən sonra yaşlı adamın Cüməsini təbrik etdim. Arxadakı gənc də gələrək onun əlini öpdü. Adam, söylədiklərinə çoxdan peşman olmuşdu. Cavanın nurlu ayaqlarını oxşayarkən:

• Sənə “Ana quzusu” dediyim üçün incimə balam. Bir anda ağzımdan çıxdı...

    Uşağın gözləri dolmuşdu. Başını aşağı əyərək dedi:

    Bu söylədiklərinizdə haqlısınız dayı. Üzərində namaz qılmaq üçün israr etdiyim xalça, anam vəfat edəndə tabutuna örtülmüşdü. Orada səcdəyə getdiyim zaman, sanki məni qucaqlamış kimi olurdu...