MƏNQİBƏ QULLUQ BELƏ OLAR (1)

Əmr etdiklərini yerinə yetirir, qadağan edilənlərdən çəkinirəm. Mənim üzərimə düşən vəzifə, iman etmək, vəzifəmi yerinə yetirmək. Rəbbim istəsə qəbul edər, istəsə qəbul etməz. Bizim vəzifəmiz iradələrimizi Onun iradəsinə tabe etdirməkdir. Qulluq belə olar, qul isək belə olmalıyıq. Təqdir Rəbbimizindir.”

Sonra ağlamağa başladı. Tələbəsi də ağlayırdı. Bir müddət ağlaşdılar.

Tələbənin birdən üzü dəyişdi, “Müəllimim, müəllimim, baxın, Lövhi-Məhfuza baxın, adınız yerini dəyişdirdi, Cənnətliklər qisminə keçdi” deyə sevinclə qışqırdı. Müəllimi, gözyaşlarını silib baxanda eyni şeyi gördü, “Əlhəmdülillah” deyərək, şükür səcdəsinə getdi.

MƏNQİBƏ             NƏFSİNƏ PAY VERMƏYƏNİN MÜKAFATI

Cüneydi Bağdadi həzrətləri ordu ilə bir səfərə qatılmışdı. Ordu başçısı ona bəzi qiymətli hədiyyələr göndərmişdi. O da istəməyərək alıb, hamısını səfərə qatılan qazilərə payladı. Ertəsi gün, “Nə üçün onları qəbul etdim” deyə öz-özünü qınamağa başladı. Bu sıxıntı ilə bir gün yatıb, yuxusunda, Cənnətdə çox bəzəkli köşklər gördü. “Bunlar kimindir?” deyə soruşdu. Deyildi ki:

“Qazilərə mal ilə yardım edənlərin.”

Onlara dedi ki:

“Mənə də bir şey var mı?”

Ən gözəl və böyük olan imarəti göstərib; “Bax bu sənindir” dedilər. O; “Başqalarından üstün tutulmağımın və ən yaxşısının mənə verilməsinin səbəbi nədir?” deyə soruşduqda, dedilər ki:

“Onlar mallarını savab gözləyərək verdilər. Bu səbəblə verilən saraylar, ona görədir. Sən isə, o malı qəbul etməklə səhv bir iş etməkdən qorxaraq, nəfsini hesaba çəkərək payladın. İbadətlərində, yaxşılıqlarında nəfsinə pay verməyənin, onu danlayıb hesaba çəkənin mükafatı da əlbəttə fərqli olur.”