SÖHBƏT ÖLÜM HAQDIR

 Ölümdən qurtulmaq mümkündürmü? Əlbəttə, deyildir. Kimsənin bir saniyə belə yaşamağa əlində imkanı yoxdur. Əcəli gələn ölür. Bu vaxt göz açıb qapayana qədər keçən bir andır. Qurani-Kərimdə bir ayəti-kərimədə, “Əcəlləri gəldiyi zaman onu bir saat irəli və geri çəkə bilməzlər” buyurulmuşdur. Allahü təala bir kimsənin ölümünü harada təqdir etdi isə, o adam malını, mülkünü, övladını buraxıb orada vəfat edər. Allahü təala bizim gündə nə qədər nəfəs alıb verdiyimizi bilir. Onun bilmədiyi bir şey yoxdur. İman edib həyatımız ibadət ilə keçdi isə, sonu səadət olar. Allahü təala Əzrail-əleyhissəlama buyurur ki: “Dostlarımın canını asan al, düşmənlərimin canını çətin al!”. İman sahiblərinə, bu böyük müjdədir. İmandan məhrum qalanlar üçün də böyük fəlakətdir. 

    Ölüm, yox olmaq demək deyildir. Ölüm, ruhun bədənə olan bağlılığının sona çatmasıdır. Ruhun bədəndən ayrılmasıdır. Ölüm, insanın bir haldan başqa bir hala dönməsidir. Bir evdən bir evə köçməsi kimidir. Ömər bin Abdülaziz həzrətləri buyurdu ki, “Sizlər, ancaq əbədiyyət, sonsuzluq üçün yaradıldınız. Lakin bir evdən bir evə köç edərsiniz”. Ölüm möminə hədiyyədir, nemətdir. Günahı olanlara müsibətdir. İnsan ölümü istəməz. Halbuki ölüm fitnədən xeyirlidir. İnsan yasamağı sevər. Halbuki ölüm ona xeyirlidir. Saleh olan mömin ölüm ilə dünyanın əziyyət və yorğunluğundan qurtulur. Zalımların ölümü ilə məmləkətlər və qullar rahata qovuşur. Bir zalımın ölümündə söylənən qədim bir beyt belədir:

Nə özü etdi rahat, nə aləmə verdi hüzur,

Yıxıldı getdi cahandan, dayansın əhli kubur.

    Möminin ruhunun bədəndən ayrılması, əsirin həbsdən qurtulması kimidir. Mömin öldükdən sonra bu dünyaya geri gəlmək istəməz. Yalnız şəhidlər dünyaya geri gəlib bir daha şəhid olmaq istəyər. Ölüm hər müsəlman üçün hədiyyədir. Bir adamın dinini ancaq məzarı qoruyar. Məzardakı həyat isə, ya Cənnət bağçalarında olmaq və yaxud da Cəhənnəm çuxurlarında olmaq kimidir.