MƏNQİBƏ ZƏFƏRİ SİZ QAZANDINIZ YOXSA ALLAH EHSAN ETDİ

    Qəznəli Sultan Mahmud xan, İslamı yaymaq üçün Hindistana 18 səfər təşkil etmişdi. Bu səfərlərdən birində çox şiddətli bir müqavimət ilə qarşılaşınca, zəfər qazana biləcəyindən şübhəyə düşmüşdü. Tam bu çətin vəziyyətdə ikən Allahu Təalaya belə yalvardı:

    “Ya Rəbbi, bu döyüşdən qalib çıxsam, payıma düşəcək bütün qənimətləri yoxsullara dağıtacam.”

    Nəticədə Sultan Mahmud qalib gəldi və çox qiymətli qənimətlərə sahib oldu. Qəznəyə döndükləri zaman payına düşən bütün qənimətləri yoxsullara, ehtiyacı olanlara paylamağa başladı. Lakin bəzi vəzir və sərkərdələr araya girib, “Aman Sultanım nə edirsiniz, bu qədər qiymətli qənimət qızılları, inciləri paylamaq olarmı? Həm onlar bunların qiymətini bilməz” deyirdilər.

    Sultan Mahmud bunu Allahu Təalaya verdiyi sözü yerinə yetirmək üçün etdiyini, özü üçün bir əhd olduğunu söylədi isə də, adamları yenə israr edib;

    “Qiymətsiz olanları paylayın, qiymətli olanları xəzinəyə ayırın, bütün məmləkətin bunlara ehtiyacı var, savabı isə bəlkə daha çox olur” dedilər.

    Sultan Mahmud düşündü. Alim bir şəxsə vəziyyəti izah etdi. O böyük şəxs belə dedi:

    “Sultanım, bunun çarəsi asandır. Əgər Allahın izni olmadan zəfəri siz qazandızsa, bir daha Ondan bir şey istəməyəcəksinizsə, sözünüzdə durmağınız lazım deyil. Amma bu zəfəri sizə Allahu təala lütf etdisə, yenə Ona ehtiyacınız olacaqsa, verdiyiniz sözdə durmaq, əhdinizi yerinə yetirmək, qənimətləri yoxsullara paylamaq lazımdır”.

    Sultan Mahmud tövbə etdi, (zəfəri əlbəttə Allahu təala lütf etdi) dedi, sözünü yerinə gətirdi, özünə düşən qənimətlərin hamısını yoxsullara payladı.