RƏSULULLAH ƏFƏNDİMİZİN YUXUSU

“Yuxumda əcaib şeylər gördüm. Ümmətimdən birini əzab mələkləri tutmuşdu. Aldığı dəstəmazlar gəlib onu içindəki çətin vəziyyətdən qurtardı. Birini gördüm, qəbri onu sıxırdı. Qıldığı namazlar gəlib onu qəbir əzabından qurtardı. Birinə şeytanlar müsəllət olmuşdu. Etdiyi zikrlər gəlib şeytandan onu qurtardı. Birinin də susuzluqdan dili çıxmışdı. Tutduğu Ramazan orucu gəlib susuzluğunu apardı.
 Birini zülmət bürümüşdü. Etdiyi həcc gəlib qaranlıqdan çıxardı. Birinə ölüm mələyi gəlmişdi. Ata-anasına etdiyi yaxşılıqlar gəlib ölümünə mane oldu, gecikdirdi. Birini müsəlmanlarla danışdırmırdılar. Sileyi-rəhm gəlib ona şəfaət etdi, onlarla danışdı. Peyğəmbərinin yanına getmək istəyən birinə mane olurdular. Aldığı qüsl onu götürüb yanıma gətirdi. Atəşdən qorunmaq istəyən birinə sədəqəsi gəlib atəşə pərdə oldu. Birini zəbanilər götürüb Cəhənnəmə apararkən etdiyi əmr bil-məruf və nəhy anil-münkər gəlib qurtardı. Biri Cəhənnəm atəşinə atılmışdı. Allah qorxusu ilə tökdüyü göz yaşları gəlib oradan xilas etdi.
 Birinə əməl dəftəri solundan verilərkən Allah qorxusu gəlib dəftərini sağa götürdü. Savabları yüngül gələn birinə özündən əvvəl ölən uşaqları gəlib savabını ağırlaşdırdı. Cəhənnəmin kənarında qorxudan titrəyən birinə Allahu təalaya olan hüsnü-zənni gəlincə titrəməsi dayandı. Siratdan zorla keçən biri Cənnətə gəldi. Lakin qapılar bağlı idi. Kəlmeyi-şəhadəti gəlib onu Cənnətə qoydu”. (Tabərani, Hakimi, Tirmizi)