MƏNQİBƏ ÖZÜNDƏN DİKSİNMƏYƏNİN VƏZİYYƏTİ (1)

Cüneydi Bağdadi həzrətlərinin tələbələrindən biri, gördüyü yuxular üzərinə, “Artıq mən kəmala gəldim. Söhbətə lüzum qalmadı” vəsvəsəsinə qapılıb, bir kənara çəkildi.

Bundan sonra gördüyü gözəl yuxular daha da artdı. Yuxusunda gah uçur, gah insanlara nəsihət edir, gah bağ-bağça içində, gözəl çaylar və çox ləzzətli yeməklər yediyini görürdü. Onu tapıb, söhbətlərə niyə qatılmadığını soruşan yoldaşlarına bu halını izah etdi, artıq elmi tamamladığına inandığını, bundan sonra da irşadla məşğul olacağına dair qərar verdiyini söylədi.

Yoldaşları dönüb, Xocaları Cüneydi Bağdadi həzrətlərinə vəziyyəti ərz etdikləri zaman, “Madam belədir, gedin ona deyin, onu bu gecə Cənnətə aparsalar, Cənnətə getdiyi zaman üç dəfə Lə havlə ... oxusun” buyurdu.

Tələbələr gedib, ona bunu söylədilər. O da, yaxşı, elə bir şey olsa oxuyuram dedi.

Həqiqətən o şəxsi yuxusunda Cənnətə apardılar. O kimsə Cənnətə çatdığı zaman üç dəfə Lə havlə oxudu. Gördüklərini və özündə hasil olan şeytani halların hamısını unutdu. Bir anda özünün pislik və zibillik içərisində olduğunu gördü. Oyandığı zaman içinə düşdüyü səhvi anladı. Çox peşman olub tövbə etdi və gəlib Xocasının əlini öpdü. Söhbətlərə davam edib, tələbələr arasındakı yerini tutdu.

Cüneydi Bağdadi həzrətləri ilk söhbətində onlara buyurdu ki:

(davamı sabah)