MƏNQİBƏ SƏN NİYƏ AĞLAYIRSAN

Həsən Bəsri həzrətlərinə bir nəfər gəlib, “Mənim bir qızım var, gecə-gündüz ağlamaqdan gözləri kor oldu. Çarəsi varmı?”, deyə yalvarıb ağladı. Həsən Bəsri həzrətləri üzüldü, qalxıb evənə getdilər. Qıza niyə ağladığını soruşdu. Qız dedi ki:

“Mən Rəbbimə aşiqəm. Ona olan məhəbbətimdən ağlayıram. Dilimdn və halımdan anlayan yoxdur. Siz olmasaydınız bunu yenə söyləməzdim. Kor olan gözlərim üçün də kədərlənəcək bir halım yoxdur. Əgər bu gözlər sabah axirətdə Allahu təalanı görə biləcəksə, Ona minlərlə göz fəda olsun, heç qiyməti yoxdur. Əgər axirətdə bu gözlər uca Rəbbimi görməyə layiq deyilsə, mən onları niyə göz deyə daşıyım? Axirətdə də kor olacaklarsa, dünyada ikən də kor olub getsinlər”.

Həsən Bəsri həzrətləri, “Eynilə davam et, övladım, heç kədərlənmə, Peyğəmbər əfəndimiz “Kişi sevdiyi ilə birlikdə olacaq” müjdəsini verdi” dedi. Ayrılarkən, “Biz buraya nəsihətçi və həkim olaraq gəldik, şəfa təlqin edəcəkdim. Halbuki, nəsihət və həkimi görmüş olaraq gedirik” dedi.

LƏTİFƏ                                                                          MƏKTƏBDƏ

Müəllim: Sənin 10 alman var. Mən beşini istədim, necəsi qaldi?
Şagird: 10 dənə.
Müəllim: necə axı? Mən ki 5-ini istədim?
Şagird: nolsun siz istədiz, mən vermədim ki!