HİLYƏYİ-SƏADƏT “RƏSULULLAHIN XARİCİ GÖRÜNÜŞÜ”

Peyğəmbər əfəndimiz, insanların ən səxavətlisi idi. Ondan bir şey istənib, onun da yox dediyi görülməmişdir. İstənilən şey varsa verər, yoxdursa, cavab verməzdi. O qədər yaxşılıqları, o qədər ehsanları var idi ki, Yunan imperatorları, İran şahları o qədər ehsan edə bilməmişdilər. Ancaq o, sıxıntı ilə yaşamağı sevərdi. Elə bir həyat yaşayırdı ki, yemək və içmək yadına belə düşməzdi. Yemək gətirin yeyək və ya filan yeməyi bişirin buyurmazdı. Yemək gətirsələr yeyər, hər nə meyvə versələr qəbul edərdi. Bəzən aylarla az yeyər, aclığı sevərdi. Bəzən də çox yeyərdi. Yeməyi üç barmağıyla yeyərdi. Yedikdən sonra su içməzdi. Suyu oturaraq içərdi. Başqaları ilə yemək yeyərkən, hamıdan sonra süfrədən əl çəkərdi. Hər kəsin hədiyyəsini qəbul edərdi. Hədiyyə gətirənə qarşılıq olaraq qat-qat artığını verərdi.
Çeşidli paltar geyinmək adəti-şərifəsi idi. Xarici dövlətlərin elçiləri gələndə bəzənərdi. Yəni, bahalı və nəfis geyim geyinərək, gözəl üzünü göstərərdi. Üzüyünü möhür olaraq istifadə edərdi. Üzüyünün üzərində “Muhammədün Rəsulullah” yazılı idi. Yatağı dəridən olub, içi xurma ağacının lifləri ilə dolu idi. Bəzən bu yatağın üzərinə, bəzən yerə sərili dəri üzərinə, bəzən də həsir və ya quru torpaq üzərinə yatardı. Mübarək ovucunun içini sağ yanağının altına qoyub, sağ yanı üstündə yatardı.